Je moet uit de comfortzone komen. Want daar is waar de magie begint. Deze bekende zin kennen we allemaal wel. Maar is dit wel zo? Wat voor magie is dit? En hoe vaak moet je dit dan doen? En als je eruit bent, hoe kom je er dan weer in?
Vooral dit laatste vind ik lastig. Ik kan soms ineens ergens enorm gepassioneerd van raken. Ik krijg dan een enorme drive en ben niet meer te stoppen. Als ik eenmaal aan een project ben begonnen, dat kan ik tot laat in de avond, soms zelfs ’s nachts, ermee bezig zijn. Bijvoorbeeld toen ik mijn website voor Happy & Mindful begon te bouwen met behulp van WordPress.
En geloof mij, je blijft prutsen met WordPress (voor wie geen idee heeft waarover ik het heb: dit is het systeem waarmee je een site maakt). Ik kon dan in bed liggen en denken: “oh, dat moet ik nog even aanpassen”. En soms deed ik dit ook. Al was het half een ’s nachts. Wel tot een bepaalde grens natuurlijk, zo zou ik dit nooit tot vier uur ’s nachts doen.
Hoe dan ook. Mijn punt is wel duidelijk. Ik kan me laten meevoeren en dan ben ik niet te stoppen. Nu is dit wat anders dan uit je comfortzone stappen. Dit houdt in dat je iets doet wat je eigenlijk best eng vind. Je doet iets wat letterlijk niet comfortabel voelt. Het roept spanning op, een knoop in je maag, misschien zelfs druk op je hart. Het idee: af en toe zoiets te doen is goed voor je. En hier is dus waar ik twijfel.
Tot op zekere hoogte denk ik dat het goed is jezelf af en toe te pushen. Jezelf af en toe een zetje te geven als je ergens tegenop ziet. Een keer iets te doen wat je eigenlijk doodeng vindt. Alleen, met een doel. Ik kan morgen gaan bungeejumpen maar zal ik me daar echt beter door gaan voelen? Bovendien is dit totaal niet goed voor mijn rug (die is een beetje krom, lichte scoliose, niks ernstigs verder, daar vertelde ik eerder al wat over in mijn blog over pychosomatische klachten).
Ik ben niet iemand die van nature op de voorgrond treedt… En dat is helemaal niet erg.
Iets anders is zichtbaarheid. Dit is iets waarvan ik al langer het idee heb ‘daar zou ik meer mee kunnen doen’. Ik ben niet iemand die van nature op de voorgrond treedt. En dat is helemaal niet erg. Ik hoef niet urenlang de gasten te vermaken op een feestje met de ene anekdote naar de andere. Laat dat iemand maar doen die er echt van geniet. Maar als het bijvoorbeeld gaat om iets als yogales geven, en als voor een groep staan dan spanning oproept, dan is het een ander verhaal.
Ik wil dat. Mijn doel is: yogales geven. Het is dan de moeite waard om uit de comfortzone te komen. Uiteindelijk kom je zo een stapje dichter bij je doel. En ja, je voelt je beter! Je zelfvertrouwen groeit. Je vindt het eerst misschien eng maar achteraf denk je. Ok, nog een keer proberen. En ook in mijn onderneming (hiermee bedoel ik niet mijn blog maar mijn onderneming Sprint Media) kom ik er niet onderuit om zichtbaar te zien. Ik hoef niet elke week een foto van mezelf op social media te posten maar als je je eigen toko runt willen mensen zien met wie ze te maken hebben. Dit schept vertrouwen.
Dus ja, ik ben kleine stapjes aan het zetten. De eerste yogales heb ik al gegeven -superspannend maar het ging goed! Ik post sinds kort af en toe een foto van mezelf op social media. Niet altijd van dichtbij en soms met zonnebril – dit heeft meer te maken met het felle licht in de zomer waar ik niet tegen kan – maar toch, het is een stap. En vandaag heb ik afgesproken met een andere vrouwelijke ondernemer uit Groningen om in de toekomst eens foto’s van elkaar te shooten. Want uit de comfortzone stappen is samen net wat leuker.
Uit de comfortzone komen is prima. Maar dan wanneer je het nodig hebt om iets te bereiken wat je heel graag wilt. En af en toe.
Verder ben ik namelijk juist groot voorstander van de comfortzone. Ik ben nu al een paar jaar bezig op het vlak van persoonlijke ontwikkeling en het is constant de oefening geweest om juist meer in contact met mijn gevoel te komen. En dit gaat niet vanuit een situatie van stress, wat ‘uit de comfortzone zijn’ eigenlijk gewoon is.
Ik was juist heel ver van mijn gevoel verwijderd na mijn burn-out zo’n vijf jaar geleden. Door middel van yoga, meditatie en een aangepaste levensstijl ben ik me juist meer ‘mij’ gaan voelen. Door dus juist de connectie aan te gaan met mijn gevoel, en, misschien klinkt dit wat zweverig, zo dichterbij mijn kern te komen. Je hara, weet je wel.
Dus ja, af en toe uit de comfortzone komen, maar niet te vaak. Dat werkt voor mij het beste. En het is de kunst om als je uit de comfortzone bent, en je dus oncomfortabel bent, weer terug te komen naar een ontspannen, geaard gevoel. Hoe je dat doet? Veel veel oefenen. Daar kan ik nog veel meer over schrijven.
Geen opmerkingen