Droomreis op Bali | Gili eilanden

We kennen allemaal het beeld van het Bounty-eiland: witte stranden, palmbomen, tropische visjes en helderblauwe zee. Nergens ter wereld heb ik een plek gezien die zo tot in de perfectie voldoet aan dit droombeeld dan op de Gili eilanden. De eilandengroep bestaat uit drie kleine eilandjes  voor de kust van Lombok, met  elk een heel eigen karakter. Gili Trawangan (Gili T voor intimi); het party-eiland, Gili Meno; voor wie rust zoekt en Gili Air; dat hier een beetje tussenin zit. Ik vind hier precies wat ik zoek. Spoiler alert: hier ontmoet ik ook een Latin Lover… 

Pandangbai – Vertrekhaven Gili Eilanden

Voor ik naar deze droomeilanden afreis bezoek ik Pandangbai. Vanaf deze plek aan de kust van Bali vertrekken alle boten naar de Gili eilanden. Het staat bekend als een rustig vissersdorpje met een nog authentiek karakter, een fijne vibe en mooie stranden. De bekendste hiervan: Secret Beach. Het leek mij handig vanuit Ubud hier een overnachting te boeken om de reis een beetje te spreiden – en vooral zodat ik niet zo vroeg hoef op te staan om de boot te halen. Vanuit Ubud is het een kleine 2 a 3 uur rijden naar Pandangbai. Vanaf daar vertrekken snelle boten en langzame boten. Met de snelle boot, die echt niet zo heel erg duur is, ben je in zo’n anderhalf uur op Gili T. Die vrolijke chauffeur, Ketut, waar ik in mijn vorige blog al over vertelde, brengt me naar het vissersdorpje.

Eat Pray Love

Wist je dat één van de bekendste figuren uit Eat Pray Love ook Ketut heet? Hij kan de toekomst voorspellen en voorspelt  Elizabeth Gilbert tijdens haar bezoek op Bali dat zij nog een keer hier  zal terugkomen – iets wat ook gebeurt. Deze Ketut Liyer bestaat nog steeds en je bij hem langs gaan voor een reading in Ubud. Eerst vind ik het nog heel toevallig dat ik nou net een Ketut tegen het lijf loop. Later leer ik dat dit een van de meest voorkomende namen is op Bali. LOL. Elke vierde geboren zoon heet zo! (Voor de liefhebbers, de eerste heet: Wayan, de tweede: Made en de derde: Nyoman.)

Als ik rondloop in het plaatsje spreekt een jong meisje mij aan, “want to go to Secret beach?”

No paridise…

Eenmaal aangekomen in Pandangbai schrik ik een beetje van mijn accommodatie, maar alles is schrikken na Hotel Plataran, waar ik net vandaan kom. Alsof ik in een badkamer slaap, want niet alleen de vloer, maar ook de muur is betegeld. Gelukkig is deze kamer erg budget en maar een nacht. Voor zo’n €10,- per nacht voor je eigen kamer mag je ook niet klagen. Ook erg fijn, in Nederland heb ik al contact gelegd met dit hostel en via de eigenaar kon ik goedkope boottickets krijgen naar de Gili eilanden. Wel zo prettig als dat al geregeld is, dat scheelt weer wat zoekwerk ter plekke.

We gaan naar Secret Beach!

Als ik later op de middag rondloop in het plaatsje spreekt een jong meisje van het eettentje waar ik mijn lunch heb gehad – tussen de duikers in strakke pakken die net terugkwamen van een duik – mij aan. ‘Want to go to Secret beach? Eum, is er een catch? Natuurlijk wil ik dat! Zodra ze klaar is met werken brengt zij mij hierheen op haar scooter. Hoe lief is dat! Hoe vaak gebeurt het in Nederland dat iemand je spontaan iets aanbiedt zonder dat je er ook maar om hoeft te vragen? In Bali komt dit meerdere keren voor op een dag. Logisch ook dat ik me er zo thuis voel. Ik spring achterop de scooter. Na een kleine rit door een heuvelachtig landschap belanden we bij een weg, die daar ook eindigt. Hier kun je niet verder. Maar waar is het strand nou?

Woeste, helderblauwe zee

Dan blijkt dat je hier een klein paadje moet volgen, die wel een beetje verstopt zit. Eerst volgen we nog een ander paadje en komen we uit bij een verlaten hotel, zonder strand. Dat andere pad moet het zijn dus. Dat had ik alleen waarschijnlijk nooit gevonden.  Eenmaal daar, tref ik een woeste, helderblauwe zee, prachtig wit zand en een oase van rust.

Selfie time

Het strand is niet compleet verlaten want hier en daar vind je groepjes jongeren, wat stelletjes en natuurlijk ook de solo-travelers, zoals ik. De sfeer is uitgelaten, de mensen zijn relaxed en vrolijk. Twee jonge meisjes met Aziatisch uiterlijk komen naar me toe en vragen of ik met hun op de foto wil. Ze pakken hun selfie-stick en met mijn voeten in de zee en mijn gezicht naar het strand maken we een foto van ons drieën. Ik sta erop hoor. Geen idee waarom ze met me op de foto willen maar ik word er vrolijk van.

Vrienden maken uit Java

Als ik een uurtje later een klein strandtentje bezoek vraagt een Indonesische jongen, die daar aan het chillen is met zijn vriend of hij een foto van ons samen mag maken. Ach, waarom ook niet. ‘Hij komt uit Java’, legt zijn vriend uit. Java is een streng moslimland en ik kan me goed voorstellen dat hij niet dagelijks met een jonge vrouw op bikini op de foto gaat. Ik voel me gevleid en als hij de foto heeft gemaakt laat een snelle blik op zijn mobiel mij zien dat hij tientallen foto’s van zichzelf heeft gemaakt met mooie jonge meiden.

Haha, ik kan er wel om lachen. ‘Aaahh i thought i was special’, zeg ik quasi-teleurgesteld. De jongens lachen. Dit strand is echt heerlijk en ik kan het iedereen aanraden. Wel even goed zoeken.

Gili eilanden.. eindelijk!

Een dag later ben ik eindelijk op Gili T. Mijn eerste indruk van de grootste van de Gili eilanden is niet  heel erg positief. Zo had ik mijn vakantie helemaal niet voorgesteld. De paar honderd jonge en vaak belachelijk knappe reizigers die samen met mij in Pandangbai op de verschillende boten aan het wachten waren voor vertrek naar de Gili eilanden, hadden al een waarschuwingsteken moeten zijn. De mensen die hierheen gaan willen maar één ding: Partieeeeeee.

Feestje!

Ik had mij hierop voorbereid want Gili T is een party-eiland, maar als ik de overbevolkte kleine boulevard zie vlak naast de haven, en de verschillende soorten luide up beat muziek uit de boxen hoor knallen – want elke tent lijkt elkaar te willen overtreffen qua volume –  wil ik maar één ding: weg hier. Gelukkig heb ik op de boot naar dit eiland wel een hele leuke Duitse reiziger leren kennen, Christine. Zij heeft mij verzekerd dat niet het hele eiland zo is en er ook nog meer rustige plekken zijn.

Niet overal in bikini

Mijn nieuwe verblijf is een kleine 200 meter lopen vanaf de haven. Je kunt hier geen taxi pakken want op het eiland zijn geen auto’s toegestaan. Wel rijden ze hier met paard en wagen. Dat lijkt mij wat overdreven voor dat kleine stukje dus ik besluit te gaan lopen. Officieel behoren de Gili-eilanden tot Lombok. Zoals ik eerder al uitlegde is alleen Bali hindoe en zijn de overige Indonesische eilanden voornamelijk islamitisch: net als dit eiland dus.

De massatoerist lijkt hier de dienst uit te maken want er is weinig te merken van een moslimcultuur, en alcohol is ook overal op dit eiland volop te verkrijgen. Maar naast de kleine zandpaadjes zie je grote borden hangen met een bikini en een groot rood kruis erdoor. De tekst: zorg uit respect dat je je aankleedt als je verder het eiland intrekt. Wat goed zeg. Groot gelijk hebben ze.

Mijn nieuwe homestay op de Gili Eilanden

Ik ben aangekomen bij mijn nieuwe homestay. Mijn goedlachse homestay-host is een hippie uit Java die er geen geheim van maakt regelmatig een jointje te roken. Hij zegt dat hij moslim is maar volgens mij heeft hij dan een vrije opvatting van zijn geloof want ik zie hem eigenlijk altijd met ontbloot bovenlichaam en hij drinkt gewoon alcohol. De andere host heeft lange rastaharen.

Ze houden hier van Guns and Roses want de hele dag door is de muziek bij mijn homestay te horen. Ik houd er wel van en het past ook wel bij de eilandvibe. Voor de solo-traveler: je hoeft niet bang te zijn dat je je ooit alleen voelt op Bali of de Gili-eilanden. Bij elk hotel vind je mensen (personeel) die eigenlijk altijd aanwezig zijn, zodat je nooit echt alleen bent. De Balinezen zijn niet verlegen en willen vaak alles van je weten.

Gili T is awesome

Ik ben naar Bali gekomen voor mijn rust. Ik had het echt nodig even helemaal te unwinden en partyen was niet echt mijn plan. Toch heb ik op Gili T de tijd van mijn leven. Ik huur hier een fiets en fiets het hele eiland over. Ik vind overal ook hele fijne rustige plekjes die de massatoerist nog niet heeft ontdekt. Vooral voor overdag erg prettig. ‘s Avonds zie ik een prachtige zonsondergang met mijn nieuwe vriendin van de boot, Christine. We zitten aan het strand, op een verhoogd houten plateautje met uitzicht op de zee en een biertje in onze hand. Dit is echt genieten. Ik voel me even heel erg gelukkig.

Suppen

Van Christine, die hier vooral komt om te suppen, hoor ik trouwens dat Gili T erg veranderd is de laatste paar jaren.  Ze bezoekt eiland nu voor de 3e keer. De laatste keer dat zij hier was is een paar jaar terug en het verbaast haar hoeveel er gebouwd is in de tussentijd. Zij is hier een klein beetje teleurgesteld over. Zij fluistert me toe dat Lombok het nieuwe Bali is. Dit eiland is helemaal in opkomst en ook hier worden veel nieuwe resorts gebouwd. Een tip voor wie op zoek is naar het meer onontdekte Indonesië.

Chillen

Maar we zijn nu hier, en ik besluit er helemaal voor te gaan. Party!!!! Een paar cocktails later bij verschillende strandtentjes horen we van iemand waar HET FEEST is. Ik hoor later dat op Gili T altijd maar één echt feest is. Waar precies dat weet niemand want de plek is altijd anders, maar als je daar bent valt het niet te missen.

Volg gewoon de boulevard en kijk waar je de meeste mensen bij elkaar geplakt ziet met een drankje in hun hand en chill muziek op de achtergrond. Daar is het feest. Ik gooi mijn haren los, ben lekker aan het dansen, en ontmoet een andere hele leuke solo-traveler (Meike, ook uit Duitsland). En ook ontmoet ik Juan uit Argentinië. Heb ik toch net als Julia Roberts mijn latin lover gevonden.

De volgende dag voel ik me opnieuw gelukkig en de kater valt best mee. Gili T heeft mijn verwachtingen overtroffen en ik kan wel zeggen dat ik hier de beste nacht van mijn hele vakantie heb gehad. Na een paar dagen feesten heb ik het alleen ook wel een beetje gezien en kijk uit naar mijn bezoek aan Gili Meno.

Lees ook het vervolg van mijn reis naar Gili Meno.