Londen diaries deel 2

Het vervolg van mijn reisdagboek! Ik was een midweek in Londen en wisselde toeristische hotspots af met park hangen en yoga.

Vrijdag – dag 3

Heerlijk, een dagje op één plek. De verhuizing naar ons nieuwe 4-sterren hotel zit erop, en wat een pareltje! Hotel Danubius is een klassiek hotel, zo’n hotel waar nog een man in kostuum bij de draaideur staat om je een fijne dag te wensen.

Het doet chique, hoewel een tikkeltje ouderwets, aan. De kamers zijn rustig gelegen, stil en hebben een heerlijk comfortabel bed. Het allerleukste: dit hotel ligt vlak naast twee parken! Zodra je de deur uit bent wandel je zo door het park naar de hippe wijk St. John’s Wood met tal van boetiekjes, koffiezaakjes en bloemenwinkels. Scroll onder naar maandag voor meer over de wijk!

Tower Bridge en St. Paul’s Cathedral

Vandaag gaan we opnieuw lekker de toerist uithangen. Daar zijn we tenslotte voor gekomen. Voor mijn vriend uit Amerika is het de tweede kennismaking met Europa. Hiervoor was het druilerig en koud Nederland in december. Dus ik wil ontzettend graag laten zien dat Europa veel meer te bieden heeft! En het is zo leuk om iemand allemaal toeristische plekken te laten zien. Want natuurlijk voel ik me al een beetje Londen-expert, ik was hier tenslotte als twee keer eerder *kuch kuch.

Opnieuw verbaast de schoonheid van de stad me. Eeuwenoud staat hier vlak naast gloednieuw. De combinatie van oude gebouwen met een futuristische skyline fascineert me. Het geeft een extra dimensie aan de stad die bruist, en zich kenmerkt door een mix van culturen en nationaliteiten.

Zelfs de Tower Bridge is verassend mooi. Ik kan me nog herinneren dat ik deze tijdens mijn vorige bezoek wat vond tegenvallen. Toen was het druilerig herfstweer. Het prachtige zomerweer – zo’n 30 graden en strakblauwe lucht – zorgt ervoor dat ik de stad in een totaal nieuw licht zie. Letterlijk.

Millennium Bridge

Het gebied rondom Tower Bridge, met de Tower of Londen, is super indrukwekkend. We besluiten vanaf hier door te gaan naar St. Paul’s cathedral. Er zijn deze trip voor mij namelijk twee absolute must-sees. Een zo hoog mogelijk uitzichtpunt én de Millennium Bridge.

Ik heb deze vaak al voorbij zien komen in een van de spannende BBC-detectives. Het is een vrij smalle brug vanaf waar je prachtig uitzicht hebt over de Theems. Je hebt de St. Paul’s als achtergrond. Het wemelt van de toeristen, het is bijna file-lopen, maar dat mag de pret niet drukken. Sterker nog, dit maakt het extra leuk. De sfeer is uitgelaten en ontspannen, iedereen geniet van dit bijzondere stukje Londen.

 

Zaterdag – dag 4

We hebben nu twee dagen achter elkaar op een razend tempo door de stad gelopen dus het is tijd voor wat rust. We besluiten naar Regent’s Park te gaan. Geen straf met dit zomerse weer, lekker lunchen in het gras. Ik doe nog wat yoga oefeningen. In het begin even wennen maar al snel ga ik er helemaal in op.

Voor de avond staat een bezoekje naar een uitzichtpunt op de agenda. Vanuit Nederland had ik al de Sky Garden geselecteerd. Je hebt behoorlijk wat uitzichtpunten in Londen: de Shard, London Eye, Emirates Airline, maar de meeste zijn behoorlijk prijzig. Zo leg je er al snel €30 per persoon voor neer. Ik vind dat een beetje overdreven als je ook “gewoon zo” kunt genieten van een van de vele dakterrassen. Bovendien tipte een blogger de Sky Garden, je hoeft hier geen ticket voor te kopen.

Maar, je kunt wel een tijd selecteren om de plek te bezoeken. En nu zijn alle time slots helaas uitverkocht. Best wel jammer. Online lezen we dat je er ook zo heen kunt gaan en dan toch naar binnen kunt komen als je een beetje geluk hebt. Dus gaan we erheen. Een handjevol mensen probeert binnen te komen maar helaas is het toch echt vol. Je kunt een uurtje wachten voor de nieuwe shift, met opnieuw een kansje, maar inmiddels is de zonsondergang dichtbij en ik wil graag proberen of we een dakterras in de buurt kunnen vinden.

Vertigo 42

Al snel wijst Google Maps ons op het meest dichtstbijzijnde Vertigo 42. Op de foto’s ziet het er fantastisch uit, bijna te mooi om waar te zijn. Je hoeft geen toegangskaartje te kopen dus je vraagt je af waarom er daar geen lange rijen staan.

We besluiten het erop te wagen. Het is even zoeken naar de ingang, een lift, een beetje verstopt om een hoekje. En dan is het een grote verassing waar we gaan belanden. Het voelt alsof we een geheime club gaan bezoeken. De meeste mensen zien er redelijk opgedirkt uit, alsof ze naar een chique club gaan. Gelukkig is er geen dresscode.

Als we boven komen zien we een grote ronde ruimte. Je kunt helemaal rondom lopen. Aan het raam vind je een lange bar, waarachter je kunt plaatsnemen. De serveerster wijst ons naar onze plek en we hebben geluk! Precies met het mooiste stukje Londen voor ons. De zon gaat bijna onder wat zorgt voor de mooiste lucht. We bestellen een Aperol Spritz en proosten. Dit was een goed idee!

Eenmaal daarboven blijf ik foto’s maken en ik kan niet kiezen. Maar ik heb er toch maar wat uitgepikt 🙂

Zondag – dag 5

Vandaag is chilldag. We hebben al zo veel gezien! En alles wat ik wilde zien kan ik van mijn lijstje afstrepen. Voor morgen staat de wekker rond zes uur, mijn vriend moet dan zijn vlucht richting Amerika halen. We duiken dus lekker vroeg het bed in.

Maandag – dag 6

Mijn vlucht gaat wat later, namelijk vijf uur ‘s middags. Ik heb dus de tijd om nog even rond te struinen door ons buurtje, wat foto’s te maken en een broodje te halen bij ons favoriete zaakje Panzers.

En dan…slaat het noodlot toe. Tenminste, ik mis mijn vlucht. Een mini-drama. Dit is me nog nooit in mijn leven overkomen. Het openbaar vervoer in Londen is totaal ontregeld waardoor er geen treinen gaan naar mijn vliegveld. De dag van tevoren had ik de routeplanner al gecheckt en zag ik dat je er een half uurtje langer over zou doen.

Omdat de routeplanner er wel eens naast zit, en ik precies weet hoe ik er moet komen vanwege de heenweg, maakte ik me niet al te grote zorgen. ‘Ik neem gewoon weer precies dezelfde weg’, nam ik me voor.

En dan blijkt dat half uurtje extra, eerder twee uur extra. Eenmaal in de metro weet ik eigenlijk al dat ik het niet meer kan halen. Ik heb nog een klein kansje als ik een taxi neem. Ik kan niet meer goed helder nadenken, en bovendien is mijn telefoon bijna leeg – die verdomde rare stopcontacten in Engeland ook – dus in paniek besluit ik het erop te wagen. Met de gedachte dat mijn vliegtuig over anderhalf uur vertrekt gaat het tegen al mijn instincten in om maar rustig te wachten tot deze is gevlogen.

Helaas blijkt het toch echt een uur rijden. En omdat ik per se een Uber wil heb ik een kwartiertje verloren. Dan volgt een race tegen de klok, met heel veel schietgebedjes. Goed, ik heb het einde al verklapt. Ik mis mijn vlucht echt op het nippertje. Het vliegtuig staat er nog maar ik mag er niet meer door. Frustrerend!

En dan volgen tranen, vanwege de stress, en de ongelukkige uitkomst. Ik kom erachter dat veel vluchten zijn uitverkocht. Een dag later terugvliegen kan, maar dan betaal je de hoofdprijs. Hoe dan ook, veel keus heb ik niet, ik wil hier niet nog dagen rondhangen. Ik wil naar huis!

Dus ik reis naar het dichtstbijzijnde vliegveld, met de bus die er twee uur over doet. Zucht. Daar vind ik een hotel op loopafstand van de luchthaven. Eenmaal daar hoor ik dat het helemaal volgeboekt is omdat zo veel mensen hun vlucht hebben gemist en een nacht extra moeten blijven. Er is nog wel een kamer voor me. Ik voel me iets beter als ik dit hoor. En zo slaap ik mijn eerste nacht in een Hilton Hotel!

Dinsdag

Gelukkig, ik kan bijna naar huis. Ik vlieg laat in de middag terug. Een vlucht naar Groningen gaat pas twee dagen laten dus ik reis over Amsterdam. Mijn vakantie zit erop. Op het dramatische einde na heb ik een superfijne tijd gehad. Londen is echt leuk!

Lees ook London diaries deel 1.