In mijn vorige blog Mindfulness is… een kop thee drinken beschreef ik dat ik binnenkort een workshop mindfulness zou ga bijwonen. Vandaag is binnenkort! Vandaag ga ik mijn eerste mindfulness sessie bijwonen. Ik ben nog steeds (nee, nog meer) benieuwd naar hoe het zal zijn. Wat gaan we precies doen? Zal zo’n sessie echt rust gaan geven? En zo ja, zijn er ook oefeningen die je kunt hanteren in het drukke leven? Ik hoop dat ik vandaag enkele tips te horen krijg over hoe je het meest ontspannen door het leven kan gaan.
We zitten in een kring, in totaal zes mensen, en we beginnen met een kort voorstel rondje. De meneer naast mij vertelt dat 70 uur per week werken niet vreemd is voor hem. Niet vreemd? Ik moet ik er niet aan denken. Het is toch vreemd gaan voelen voor hem, hij is duidelijk overwerkt en hij zit hier nu niet voor niets. Even rust. Men zit hier voornamelijk om te ontdekken op welke manieren je rust kunt vinden. Of om een vervelende periode af te sluiten, of zoals ik: uit nieuwsgierigheid. Hoe kun je nou écht ontspannen?
Hoe kun je nou écht ontspannen?
Voordat je gaat denken dat ik een enorme stresskip ben… Nee. Sterker nog: ik zie er volgens velen altijd heel erg ‘zen’ uit. Maar dat is niet altijd zo. Soms heerst er wel degelijk zo’n gehaast gevoel door mijn lichaam, meestal als ik het druk heb. Maar wij mensen zitten ook eigenlijk nooit écht stil. Als we stilzitten, zijn we nog constant bezig met van alles.
Als ik het niet druk heb (heerlijk, een verveelbui), ben ik alsnog bezig met wat ik ga doen. Wat zal ik eens gaan doen? Hoe kan ik mezelf nog even nuttig maken? Wat moest ik ook alweer nog doen? Laatst zei ik nog tegen mezelf, als ik de tijd heb, moet ik dit gaan doen of kan ik dat gaan doen. Wat was dat ook alweer?
Dus als ik het niet druk heb, zit ik alsnog niet écht stil. Dan geef ik mijn lichaam alsnog niet echt rust. En dat wil ik eens ervaren. Ik wil weten hoe je dát doet. Echt even niks doen, en vooral: echt even aan niks denken. Vandaar dat mijn vraag in het voorstelrondje was: ‘hoe kun je nou écht ontspannen?’
Echt stilzitten
‘Vandaag gaan we echt stilzitten’, vertelt de therapeut. Daar beginnen we gelijk mee. Ik ga rechtop, maar ontspannen zitten. De stoel zit prima. Hij (ik noem de therapeut vanaf nu ‘hij’) legt uit wat mindfulness betekent, dat we op onze ademhaling en op onze houding gaan letten en dat we enkele meditatie oefeningen gaan doen. We sluiten onze ogen.
Het enige wat ik moet doen is: ontspannen zitten, mijn ogen gesloten houden en adem halen. Hij vraagt: ‘Wat voel je als je ademhaalt en waar voel je je ademhaling?’ Na een korte stilte geeft hij zelf het antwoord: ‘Je neus. Je voelt de lucht door en in je neus gaan en vervolgens voel je hoe de lucht je neus verlaat. Of je mond. Je voelt hoe de lucht door je mond en je keel gaat en vervolgens dat het je mond verlaat.’
Telkens komt er een kort pauzemoment na een zin. Hij zegt een zin, stopt even en vertelt verder. Hij praat langzaam, maar aangenaam. Een fijne stem om naar te luisteren. ‘Je longen. Adem zo diep mogelijk in, alsof je met je hele longinhoud ademhaalt. En adem zo diep mogelijk uit, alsof je met je hele longinhoud uitademt. Of gebruik alleen de voorkant van je longen bij het ademhalen. De achterkant van je longen. Voel je dat je borst omhoog en omlaag gaat als je ademt? Adem vanuit je borst, vanuit je buik, je bekken.’
Ik vind het lastig om alleen aan mijn ademhaling te blijven denken. Maar op zo’n afdwaal-moment hoor ik zijn stem weer. ‘Je hoofd.’ En ik denk aan mijn hoofd. ‘Beweeg je kaken, trek je wenkbrauwen op, knijp je ogen dicht, knijp je hoofd samen. En ontspan. Ontspan je hoofd.’ Ik probeer mijn hoofd te ontspannen. Ik volg mijn ademhaling, zijn stem en ik doe wat hij zegt. Dit werkt inderdaad heel ontspannend.
Goh, het duurt even voordat ik doorheb dat we de zogeheten ‘body scan’ aan het doen zijn. Dat waar ik het in mijn vorige blog al kort over had. Iets wat ik zelf heel af en toe doe, maar ik had nu niet eens door dat we dat al deden. ‘Je voeten’, gaat hij verder. ‘Duw je tenen tegen de grond. Voel de grond onder je voeten.’ Ik voel mijn voeten. Ik voel de grond onder mijn voeten. In mijn gedachten komt er een ronde bal onder mijn voeten. ‘Voel de wereldbol onder je voeten,’ zegt hij dan. Huh? Hoe weet hij dat ik een wereldbol onder mijn voeten voelde? Die wereldbol had ik al onder mijn voeten, voordat hij het zei. Volgens mij ben ik in trance.
Echt lopen
Wat we zittend hebben gedaan, gaan we ook staand en lopend doen. Bij het lopen lukt het me helemaal niet om mijn aandacht bij mijn ademhaling en mijn houding te houden. Hoe langzaam ik ook door de ruimte loop, mijn aandacht gaat naar alles wat ik zie: de bomen op het schilderij, het boeddha beeld, het whiteboard met daarop een briefje, volgens mij is het een gedicht. Ik ben stiekem wel benieuwd wat erop staat. Ho, tegenligger. Opzij.
‘Op zich’, vertelt hij later ‘is dat ook een soort van mindfulness. Je bent op zo’n moment bezig met wat je op dat moment ziet. Je bent niet bezig met alle andere gedachtes, je bent alleen bezig met de gedachtes die je krijgt van het hier en nu.’
Het lopen met mijn ogen dicht is aan het begin vreemd, maar op die manier lukt het me wel om te voelen hoe je loopt. Ik loop heel langzaam, houd mijn ogen gesloten en het lukt om mijn aandacht bij mijn houding te houden. Ik voel welke spieren ik gebruik als ik mijn linkerbeen optil en neerzet, welke spieren ik gebruik als ik mijn rechterbeen optil en neerzet, hoe mijn evenwicht is net voordat ik een been neerzet. En ik voel dat ik naar binnen loop met mijn voeten, vooral met mijn linker voet. Hmm, dat is ook zo. Ik herinner me het filmpje van mijn voeten tijdens het hardlopen in een sportwinkel voordat ik mijn nieuwe hardloopschoenen had aangeschaft. Nu voel ik ook echt dat ik naar binnen loop met mijn voet.
Echt stilstaan
Hij haalt mij uit mijn gedachtes over mijn hardloopschoenen en dat ik binnenkort maar weer eens moet gaan hardlopen, door ons te verzoeken om stil te blijven staan. ‘Open langzaam je ogen. Benen op heupbreedte, knieën licht gebogen, armen ontspannen naast je lichaam.’ Ik breng mijn gedachtes weer terug naar mijn houding en naar mijn ademhaling.
‘Vervolgens gaan we staan als een boom,’ gaat hij verder. Dit doet me denken aan mijn moeder, die zegt altijd ‘mag ik een boom worden?’ als haar iets niet zint. Ik moet glimlachen. Oh ja, terug naar de ademhaling en naar de houding. Staan als een boom. Normaal kan ik mij altijd heel goed inleven in een ander, maar mij inleven in een boom is nogal… anders. Maar ik doe mijn best. Ik stel mezelf voor dat er om mij heen allemaal bladeren hangen, boven en naast mij. En mijn voeten druk ik stevig tegen de grond. Ik beweeg mijn tenen en probeer me in te beelden dat dat mijn wortels zijn. Heel even ben ik een boom.
Echt ontspannen
Het is moeilijk om aan helemaal niks te denken. Het is al moeilijk om je gedachtes alleen te houden bij je ademhaling of je houding. Mijn gedachtes dwalen gauw af. ‘Maar,’ vertelt hij, ‘dat is voor iedereen moeilijk, dat is zelfs voor mij soms nog moeilijk. En dat je gedachtes afdwalen is ook niet erg, breng ze op zo’n moment gewoon weer terug naar je ademhaling.’ Hij geeft als extra tip: als je gedachtes echt een loopje met je gaan nemen, neem dan één zin in gedachte waar je je op concentreert. Denk dan bijvoorbeeld: ik ontspan. Of ik ben hier, ik rust. En als extra, extra tip geeft hij: oefening baart kunst.
Het voelt alsof ik slaap terwijl ik wakker ben.
Aan het einde van de mindfulness sessie voel ik me ontspannen. Voor mij voelde het soms alsof ik sliep terwijl ik wakker was. Misschien is dat ook de bedoeling. Misschien is dat dé definitie van je ontspannen voelen. Deze mindfulness sessie heeft mij dus echt rust gegeven. Ik weet nu hoe ik me écht kan ontspannen en ik zal mijn lichaam die rust geven als ik het niet druk heb (in die verveelbui), of als ik het juist wel druk heb. Want nu weet ik hoe dat moet.
Vandaag heb ik geleerd hoe je even niks doet en hoe je even aan niks denkt. Door gewoon stil te zitten, langzaam te lopen, stil te staan en eigenlijk niks te doen. Alleen geconcentreerd zijn op je ademhaling en je houding. En ik weet nu hoe je dit kunt hanteren in het drukke leven. Want dit kan overal: in de rij bij de kassa in een winkel, in de badkamer na het tandenpoetsen. Ja, vanavond ga ik na het tandenpoetsen even stilstaan, als een boom.
Roos is een enorme dierenliefhebber en brengt haar tijd het liefst door met Sjonnie. Ze doet niks liever dan thee drinken en schrijven. Lees meer van haar schrijfsels op www.roosvlaar.nl.
Foto credits: Lesly Juarez via Unsplash, Debbie Pan via Unsplash, Roos Vlaar
Geen opmerkingen