Toen Karin contact met mij opnam om een gastblog te schrijven voor Happy & Mindful was dit als een cadeautje dat uit de lucht kwam vallen. Hoe toevallig dat zij op mijn pad kwam. Of toch niet? Zij stuurde mij een enorm persoonlijk verhaal. Een indrukwekkend verhaal over hoe zij met vallen en opstaan heeft geleerd om te gaan met haar hoogsensitiviteit.
Het was een weg vol verdriet, frustratie, eenzaamheid. Ze moest afstand nemen van patronen en omstandigheden die haar energie kostten, en niet alleen hiervan, zij moest zelfs afstand nemen van mensen. Zeker niet makkelijk en het heeft even geduurd. Maar dit heeft geleid tot een leven waarin zij vanuit haar kracht de dingen doet die bij haar passen. En hierin als vanzelf de mensen aantrekt waar ze zich goed bij voelt. Lees meer over haar bijzondere verhaal!
Mijn jeugd
Mijn middelbare schooltijd was niet makkelijk. Ik voelde me nooit gewenst. Het was een onveilige plek vol paniekaanvallen en huilbuien. Hier kwam opeens verandering in toen ik de overstap maakte naar een beroepsopleiding. Ik had ineens veel vriendinnen en durfde mijn mond open te trekken in de klas. Ik had besloten me niets meer te laten zeggen door iemand. Ik werd harder.
Toen ik deel moest gaan nemen aan ‘de grote mensen wereld’ keerde mijn faalangst en paniek terug
Ik dacht eigenlijk dat dit was hoe ik moest zijn. Iemand met een grote mond, die voor zichzelf durfde op te komen. En zo kwam de buitenwereld blijkbaar ook bij mij binnen. Hard en soms gemeen. Ik kon reacties en opmerkingen niet los koppelen van mezelf en alles wat de mensen om mij heen tegen mij zeiden zoog ik op als een spons. Dat zorgde steeds meer voor een laag zelfbeeld.
En toen kwam ineens het moment waarop ik toch echt deel moest gaan nemen aan de “grote mensen” wereld. Ik moest een baan vinden. En vanaf dat moment keerde mijn faalangst en paniek in volle hevigheid terug. Met depressies tot gevolg.
Rollercoaster
In deze rollercoaster heb ik een aantal jaren gezeten. Een enorme zoektocht, met depressies mezelf naar m’n werk slepen, niet eten en lekker wat drinken in het weekend. Met een drankje erbij leek mijn leven zo slecht nog niet. Ik leefde voor de vrijdag. Wanneer de klok ‘s middags op vijf uur uur ging reed ik als een dolle naar huis. Weekend! Eindelijk kon ik weer mezelf zijn! Dat meisje dat voor zichzelf durft op te komen kwam terug. Dat meisje die mensen wel leuk vinden! Mijn zelfvertrouwen groeide met elk glas dat ik dronk. Maar de zondagen waren een hel. Ik had een mini-depressie van de kater en die afschuwelijke werkweek lag weer op de loer. Dus die dag bracht ik op een gegeven moment meer huilend dan lachend door.
Was dit hoe het leven hoorde te zijn?
Was dit nou hoe het leven hoorde te zijn? Op sommige momenten had wel plezier en ik deed ook leuke dingen. Ik heb ook echt wel goede tijden gehad. Maar mijn gevoelens over de invulling van mijn leven, over de mensen in mijn leven, en de balans waren gewoon niet goed. Er was een onderliggend sluimerend gevoel en een depressie lag altijd op de loer. Ik had min of meer al geaccepteerd dat dit gevoel gewoon altijd aanwezig zou zijn en dat dit nu eenmaal mijn leven was.
Al die tijd heb ik nooit geweten dat ik hoogsensitief was
Al die tijd heb ik nooit geweten dat ik hoogsensitief was. Op mijn vijfentwintigste, en al een stuk meer gesetteld, begon er wel wat te dagen, maar ik wilde er nog niet naar luisteren. Ik wilde er nog niet naar leven. Ik vond het super lastig. Wat vroeg dit wel niet voor aanpassing van mij!? Dus ik deed er niets mee.
Mijn leefstijl
Inmiddels heb ik nu ruim een jaar mijn leefstijl aangepast op mijn hoogsensitiviteit. Daar kwam een stuk acceptatie bij kijken, want rekening houden met deze eigenschap betekent ook dat je bepaalde dingen misschien niet meer moet doen. Dat je afscheid moet nemen van bepaalde mensen waar je verkeerde energie van krijgt. En zelfs misschien wel afscheid moet nemen van een baan die je leeg zuigt.
Dus na heel wat wisselingen van banen, wist ik dat ik een keuze moest maken. Kies ik voor mezelf of kies ik voor wat de maatschappij vindt dat ik hoor te doen? En blijf ik bevriend met mensen waardoor ik me constant vreemd en raar voel of blijf ik bij mezelf en ontmoet ik nieuwe mensen?
Je leven op zo’n drastische manier aanpassen is geen takenlijstje wat je afvinkt. Bij elke keuze die je maakt kom je emoties tegen. En die emoties laten zich ook niet na een weekje weg sturen. Dat zorgde er bij mij voor dat ik mentaal toch een pittige periode heb doorgemaakt. Maar het was de transformatie waard.
Hoogsensitiviteit omarmen
Want heel voorzichtig door de dikke grijze mist kwam de zon. En die zon leek steeds meer vanuit mij te schijnen. Tot het moment waarop ik ook echt ging voelen dat ik straal. En het lijkt net alsof ik door te shinen, de leukste mensen op mijn pad krijg.
De leukste mensen komen als vanzelf op mijn pad
Het is bijzonder zo’n transformatie door te maken. Zeker niet makkelijk, maar wel iets wat ik een ander gun. Ben je hoogsensitief en voelt het alsof je de hele dag prikkels naar je toegegooid krijgt? Waardoor je pijn hebt, emotioneel of lichamelijk. En voel je je uitgeput? Dan is het tijd om je leven in te gaan richten naar deze eigenschap. Het heeft je namelijk zoveel moois te bieden, alleen moet je het gaan zien.
Mijn roeping
Mijn proces heeft ertoe geleid dat ik nu in het dagelijks leven mensen ondersteun in hun omgang met hoogsensitiviteit. Jou laten ervaren dat hoogsensitiviteit iets prachtigs is, is mijn missie. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. En het voelt geweldig! Ik wil met mijn verhaal tot mensen doordringen. Dat het zich niet laat negeren, dat het er altijd is! En dat je iets moois van je leven kunt maken met deze eigenschap!
Meer weten over hoogsensitiviteit en hoe je hiermee om kunt gaan? Lees dan ook het interview van vorige week met HSP coach Renée Merkestijn.
Karin begeleidt nu iedereen die ergens in vast loopt of een helpende hand nodig heeft. Zij is gespecialiseerd in hoogsensitiviteit en heeft haar eigen coachingspraktijk Karin & Coaching. Ook schrijf zij diverse blogs voor de website Hoogsensitief.nl.
2 Comments
Super interessant om te lezen! Ik heb te horen gekregen dat ik zeer waarschijnlijk ook HSP heb en daardoor vallen er wel wat dingen op zijn plaats. Het is jammer dat er toch maar weinig over bekend is.
Wat dapper van je om toe te geven. Dat is al een eerste stap! En mooi zo dat je jezelf nu beter kunt begrijpen.