Het begon bij mij met Marie Kondo. Ik dacht enkel: laat ik mijn appartement eens goed opruimen, en daarbij een handige methode gebruiken. Het boek van Marie Kondo vind ik fantastisch, vooral omdat ze in haar methode benadrukt dat het gaat om welke spullen je houdt, in plaats van welke je wegdoet. Zo raadt ze aan per categorie een grote berg van al je items te maken, en vervolgens te bepalen waar je blij van wordt en wat je dus houdt. De rest gaat weg. Gastblog Robin.
Ontspullen levert de aarde veel op
Weggooien hoeft natuurlijk niet. Spullen kunnen vaak naar de kringloop, op Marktplaats of weggegeven aan vrienden en kennissen. Ik heb zelfs wel eens brutaal een grote doos met spullen op de stoep gezet met een briefje ‘gratis meenemen’ erbij, werkt prima!
Dat je spullen een tweede leven geeft, maakt het meteen een duurzame daad, want de ander hoeft daardoor niks nieuws te kopen. En dat scheelt grondstoffen, productie en transport.
Ontspullen levert mij nog meer op
Mijn start met ontspullen begon bij kleding en textiel. Ik deed mijn kast open en zag dat ik daar best wat aan kon doen. Het oogt rommelig, net te vol. En op zo’n moment voelt mijn hoofd precies hetzelfde: rommelig en net te vol.
Na een paar uur was ik door mijn berg kleding en textiel heen. Ik deed behoorlijk veel weg, en wat ik overhield waren stuk voor stuk mooie kledingitems waar ik blij van werd. De dagen erop merkte ik al hoeveel rust zo’n opgeruimde kledingkast me gaf. ’s Ochtends een outfit kiezen gaat makkelijk uit de kleine, geordende stapeltjes kleding die ik allemaal tof vond.
Deze actie motiveerde me om de rest van mijn huis op te ruimen: boeken, papieren, herinneringen en alle andere spullen. Dit ging niet in één keer maar elk weekend nam ik er even de tijd voor. Soms kon ik niet wachten, en begon ik op een willekeurige avond alle papieren bij elkaar te rapen en te sorteren.
Weken later was ik klaar en dat gaf dezelfde rust alsof ik in die opgeruimde kledingkast leefde. Het is grappig, want vooraf was mijn doel helemaal niet om meer rust te voelen. Ik wilde gewoon een wat opgeruimder huis.
Woning als to-do-lijstje
Eén van de dingen die ik pas merkte toen ik zoveel opgeruimd had, was dat mijn woning voorheen eigenlijk een soort to-do-lijstje was. Ik hoefde maar om me heen te kijken of ik zag dingen die ik nog moest doen: dat boek lezen, dat plankje opruimen, die lelijke vaas wegdoen maar heb ik van iemand gekregen dus wat doe ik daarmee… et cetera.
Deze ‘moetjes’ verdwenen nadat ik er even goed voor had gezeten en besloten wat ik ermee ging doen. Is dat boek van Marie Kondo zo leuk dat ik het nog wil lezen? Dan leg ik het nu op mijn nachtkastje. Zo niet, dan gaat het (ja, ongelezen) naar iemand anders.
Niks nieuws meer kopen
Van ontspullen ging ik naar een iets strenger minimalistische houding, waarbij ik ook probeerde om niks te kopen. Geen nieuwe kleding, geen nieuwe keukenspullen en zeker geen onnodige dingen die ik toch zóó leuk vond…! Geloof me, je went eraan. Ik zoek de winkels niet meer op, maar wanneer ik met iemand op pad ben die bijvoorbeeld even de Tiger of de Hema in wil, is het voor mij gewoon lekker kijken. Ik hoef niet te bedenken wat ik zou willen kopen, want ik koop toch niks. Het is smullen om de leuke spulletjes te zien, maar de wens om ze te hebben heb ik niet meer. Ik weet wat het me oplevert als ik steeds weer die nieuwe spulletjes laat staan.
De rust die deze leefstijl mij biedt, zorgt ervoor dat er volop ruimte is voor alle onrust die het leven biedt. Wanneer begin jij?
Robin schrijft op Simpelduurzaam.nl over duurzaam leven. Ze zoekt uit welke tips veel positieve impact maken en simpel toe te passen zijn. Daarnaast schrijft ze over duurzaam minimalisme, waar deze gastblog ook over gaat.
Geen opmerkingen