Bij het woord ontspanning denk ik niet direct aan een dagje weg met mijn moeder, broertje, schoonzusje en mijn vriend. En een lange autoreis maken. Niet dat ik een dagje met hen beschouw als vervelend of iets, nee, laat ik dat direct duidelijk maken. Maar ik zou dat eerder beschouwen als: gezellig, druk, veel geklets en plezier. Veel prikkels in ieder geval, niks ontspannends aan. Of toch wel?
We gaan naar het strand. Naar Egmond aan Zee om precies te zijn. We hebben mazzel met het weer, het is niet koud en de zon schijnt. De jas blijft in de auto, de schoenen gaan uit. Heerlijk vind ik dat: op blote voeten lopen. Helemaal op het strand. Het mulle zand stroomt direct tussen m’n tenen en het zand voelt lekker warm aan, heel fijn.
Schelpjes, schuim en rozen
We zijn nog geen vijf minuten op het strand en mijn vriend scharrelt al naar schelpjes, het is net een kip. Hij heeft al drie mooie schelpjes gevonden die nog intact zijn. Ja, sommige mensen houden heel lang dat kinderlijke in zich. Dat geeft niet, hij is wel lief. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf geen haar beter ben, hoor. Af en toe is kinderachtig zijn heerlijk, toch?
Wanneer we meer richting de zee lopen, valt het me op dat er veel schuim aan de waterkant ligt. Schuim heb je altijd wel langs de kant, maar het is nu heel veel en ik vraag me af hoe dat daar komt. Ik heb op veel stranden gelopen, maar ik heb me nog nooit afgevraagd wat dat schuim precies is. Komt dat van het zout van de zee? Mijn schoonzusje vindt het lekker om door het schuim te lopen. Hmm, ik vind het vies. Ik wil eerst weten wat het is.
Even verderop staan een paar rozen in het zand gestoken. Net aan de waterkant. Mooie rode rozen. Dat is bijzonder. Is er net een aanzoek geweest? Zal dit uit liefde zijn gedaan? Of vanwege een overledene? Dat laatste is dan natuurlijk ook uit liefde gedaan. Ik weet niet wat de reden is, maar ik vind het lief.
Het oneindige uitzicht
Ondanks dat de route nogal saai klinkt, heen en weer – zo werkt dat nou eenmaal op het strand – het uitzicht verveelt niet. Ook al is het uitzicht steeds hetzelfde, ik kan urenlang blijven kijken. Nergens anders kun je zó ver kijken als op het strand. Als je de zee in kijkt… het lijkt alsof er geen einde komt aan al dat water. Met een beetje fantasie lijkt het of de zee, ergens helemaal achterin, vast zit aan de lucht. Oké, die gedachte is pas kinderachtig, Roos. Dat gaat te ver.
In ieder geval, het uitzicht en de frisse geur van de zee is genoeg om je even helemaal vrij te voelen. Zo vrij dat je je weer een beetje kind voelt. En zo vrij dat je even de tijd vergeet. Nu we hier samen op het strand zijn, lijkt de tijd er niet toe te doen. We hebben alleen tijd voor elkaar en voor de omgeving.
Hier, op het strand, laten we de drukte van alledag achter ons. Dat lijken we allemaal even te zijn vergeten. Hier zijn geeft me een enorm vakantiegevoel.
Nautiles aan Zee
Om de strandwandeling goed af te sluiten en nog even dit vakantiegevoel aan te houden, laten we ons lekker verwennen in het mooie strandpaviljoen Nautilus aan Zee. En we zijn inderdaad lekker verwend, daar is niks teveel over gezegd. Het is een prachtig pand, het straalt een en al ontspanning en luxe uit. Mooie meubelen, moderne aankleding, bijzondere lampen. Er heerst een warme en fijne sfeer. En het eten is heerlijk. Ik heb een goede keuze gemaakt: de ‘Thai-thai beef’, een dik belegd broodje met ossenhaas. Heel dik belegd. Mmm.
Trouwens, naast het strand heeft Egmond aan Zee ook nog een leuk, klein centrum. De souvenirwinkeltjes gaven me nog een extra-extra vakantiegevoel.
Het was een top dag! Het was heel gezellig, met veel geklets en plezier, maar toch ook heel ontspannend.
Roos is een enorme dierenliefhebber en brengt haar tijd het liefst door met Sjonnie. Ze doet niks liever dan thee drinken en schrijven. Lees meer van haar schrijfsels op www.roosvlaar.nl.
Geen opmerkingen