Vegetarisch worden, is dit wat voor mij?

Vlees eten doe ik al langer nauwelijks. Omdat ik bijna nooit vlees eet heb ik altijd zoiets van, waarom zou ik dan vegetarisch worden? Totdat ik de film Okja zag – als je ‘m nog niet kent ga dit zien. Ik wil het proberen. Ik word vega!

En… dat heb ik vijf dagen volgehouden. Op de zesde dag at ik bij iemand couscous die hier gehakt had doorgedaan. Ik had me al voorgenomen niet moeilijk te doen als ik bij iemand eet. Alleen terwijl ik dit typ denk ik, maar kan dat wel? Kun je jezelf vegetarisch noemen als je wel eens vlees eet. Nee, eigenlijk niet. Je zou kunnen zeggen dat ik pescotarisch flexitariër ben want ik eet nog steeds vis. En daar ga je al. Dan ben je dus geen echte. Maar hoe erg is dit eigenlijk?

Veganist

Laatst hoorde ik iemand die zichzelf veganist noemt vertellen dat ze heel heel af en toe toch een stukje vlees neemt. Ze wilde ook weer niet te streng zijn voor zichzelf en op deze manier houdt ze de veganistische levensstijl langer vol. En dit zette mij aan het denken.

Zouden er meer self acclaimd vegetariërs of veganisten zijn die dit doen? En dit is geen oordeel. Iedereen moet zelf doen en laten wat ‘ie wil. En tsja, wat is een label eigenlijk. Waarom zijn we daar zo streng in. Toch weet ik zeker dat dit een taboe onderwerp is: “vegetariërs” die een keer per jaar toch stiekem een hamburger naar binnen proppen of een bitterbal nemen tijdens dat bedrijfsuitje.

Flexitariër dan?

En hoe erg is dit? Ik herinner me Jesse Klaver in de Wereld Draait Door. Hij vertelde dat hij flexitariër was en hier reageerde Matthijs van Nieuwkerk afkeurend op. Iets in de trant van ‘ja wat is dat nou’. Waarop Jesse zei: als we met z’n allen minder vlees eten dan zou het al zo veel schelen.

En daar ben ik het mee eens. Als je minder vlees eet draag je ook bij aan een schonere wereld en een beetje minder dierenleed. Ik voel me er comfortabeler bij om eerlijk toe te geven dat ik wel heel af en toe vlees eet dan dat ik mezelf vegetarisch noem terwijl ik dat strikt genomen toch niet echt ben. Ik let namelijk steeds beter op wat voor vlees ik eet. Het liefste eet ik biologisch en het allerliefste weet ik precies waar de koeien gegraasd hebben of hoe groot de leefruimte van de kippen is geweest.

Gelukkig is hier steeds meer openheid over. Al hoorde ik laatst iemand uitleggen dat de biologische sector ook maffiatrekjes heeft en je bijvoorbeeld alleen het biologische vleeslabel krijgt als de dieren ook biologische voeding hebben gehad. Zucht. Het is het wat. In elk geval blijf ik labels lezen! Ik eet bijna nooit vlees en als ik het wel doe, dan liever een stuk van een beestje dat een fijn leven heeft gehad. Misschien hypocriet maar toch. Ik kom er eerlijk voor uit. Ik heb dus besloten dat ik voorlopig nog geen vega wordt.

Toch gaat het me wel steeds makkelijker af bijna geen vlees te eten. Het sluimert er wel in… steeds minder en minder. Misschien komt er dan toch een moment dat ik helemaal zonder kan.

Zin gekregen in veganistisch eten? Check mijn veganistische recept voor luxe bonen op toast.

Foto: Spring Greens / Brooke Lark via Unsplash