Am I dreaming? | Workaway #2: Spaanse zon, tapas en een eigen zwembad

Avond na avond ben ik bezig geweest, op zoek naar de perfect plek…want dit zou een once in a lifetime-ervaring worden. Ik droomde weg en zag mezelf al in de Spaanse zon met een welverdiend glas sangria in mijn hand na het harde werken. Ik kwam uit bij Guy. Een schrijver uit Zuid-Spanje met een prachtige villa met zwembad waar ik mocht logeren. Dit leek wel te mooi om waar te zijn! Onvergetelijk was mijn Workaway-ervaring hier zeker.

Workaway is als een soort snoeppot voor travelers, een hele goed gevulde snoeppot waaruit ik maar één snoepje kon kiezen. Aaaaahhh, wat was dat lastig! Zou ik gaan voor die sympathieke boer in Baskenland en op het land gaan werken of voor die leuke yogalerares in Barcelona die nog iemand zocht om haar te helpen met haar B&B? Of toch die leuke guapo Spaanse man die iemand zocht om hem te helpen met Engelse les? Waar wilde ik precies heen? Wat voor host wilde ik? Wilde ik alleen werken of in een groep? Bij een hostel, boerderij of bij een familie? En nog belangrijker: wat wilde ik eigenlijk doen?

In mijn vorige blog schreef ik meer over Workaway. Workaway heeft uitgebreide omschrijvingen van de hosts, met foto’s erbij. Reviews van andere travelers die hier al geweest zijn maken het beeld compleet. Wat mij verbaasde was dat dit voor sommige mensen echt een levensstijl was. Zo zag ik Workawayers die wel meer dan 20 verschillende ervaringen hadden opgedaan en dit al langer dan een jaar deden! Niet zo gek ook want de levensstijl biedt veel voordelen. Je werkt maar daar krijg je kost en inwoning voor terug. Geen huur om te betalen, geen boodschappen. Het is wel natuurlijk iets waar je voor 100% achter moet staan en als je het ziet als een gratis vakantie dan doe je jezelf en ook het concept tekort.

Ik zelf ging voor minder extreem en wou proberen hoe het was. Voor een weekje maar. Bij sommige hosts wilden ze dat je daar minimaal voor bijvoorbeeld 2 weken of een maand verbleef dus je moet wel goed zoeken of je een host vind die aansluit bij wat jij wil. Dit was dan ook een van mijn criteria. En vervolgens is het aan de host om te besluiten of je daar mag verblijven. Natuurlijk zorg je dan voor een leuk profiel en als je een host hebt gevonden die jou wat lijkt komt daar het moment. Die mail om je host te overtuigen dat jij de leukste Workawayer ooit bent! Ik was nieuw op de site en had dus nog geen recensies dus was even bang dat ik het lastig zou zijn om een host te vinden, maar niets is minder waar. Ik had vrij snel al contact met Guy. De Workaway-ervaring bij Guy leek perfect. We hadden van tevoren leuk mailcontact en uiteindelijk was het dan zo ver. We gaan even terug in de tijd….

Ronda

Ik sta op het station van Ronda. Daar sta je dan met een grote koffer. Ik zou aan de slag gaan bij Guy. Ik was helemaal enthousiast over zijn Workaway-plek: een prachtige villa in een sprookjesachtige berggebied in Andalusië. In Montecorto om precies te zijn, vlakbij Ronda. Natuurlijk heb ik van tevoren mijn host gegoogled waarna een sympathieke man van in de veertig lachend op de foto terug keek. Met dit beeld in mijn hoofd stap ik de trein uit. Ik zie nog niemand staan. Dan kijk ik wat verder en daar zie ik iemand die mij lachend en verwachtingsvol aankijkt. Dit moet Guy zijn! Alleen dit is niet de man van de foto. Deze man is stukken ouder en heeft grijs, halflang haar. Ik ben heel even verbaasd maar voel mij hier gelijk een beetje lullig over. Kom op, dit is geen date, ik ben hier om te werken.

Guy begroet mij vriendelijk. Wat fijn dat hij mij van de trein wilde halen. Even later zegt hij dat hij iemand heeft meegenomen. Ene Andy. Oh, ok. Andy is een zachtmoedige, vriendelijke Brit en al snel loop ik met hem en Andy door de straten van Ronda. Het leek hun een goed idee om gelijk een stukje door de stad te lopen. Best een goed idee na zo’n lange treinrit. Ik moet nog even wennen aan dit nieuwe scenario en het voelt nog een beetje ongemakkelijk maar ze zijn allebei ontzettend aardig. Voor ik het weet zit ik op een terras van een prachtige boerderij, omgebouwd tot restaurant, met uitzicht op de beroemde kloof van Ronda.

Tapas

Ze vragen me wat ik wil eten. Ik krijg heerlijke tapa’s voorgeschoteld. Als de rekening komt wil ik meebetalen. ‘Nee, geen sprake van’, krijg ik te horen. Guy legt uit dat het eten van de hele week voor zijn rekening is. Ik vind dit wel een beetje apart, ik bedoel ik kan toch wel iets meebetalen. Ik voel me een beetje bezwaard maar accepteer het aanbod toch. Euh, waar is de catch? Andy grapt dat Guy eerst heel makkelijk is en ik vandaag nog niet hoef te werken maar dat vanaf morgen de zweep erover gaat. Ik lach wat schaapachtig mee. Nou, we zullen zien.

Nieuwsgierig naar de rest? Lees het vervolg van mijn blog in in Workaway #3: Spaanse zon, tapas en een eigen zwembad. En lees ook meer algemene info over het concept Workaway in #1 Een gave ervaring in het buitenland met Workaway.

Ik zou het ook leuk vinden je te zien op Twitter, Facebook of Youtube!