Iyengar Yogales op Bali met Olop Arpipi

Olop wie? Local legend en inspirator met volgers van over de hele wereld. Dit is wat ik lees over Olop voordat ik een les bezoek. Ik vind het best wel spannend om naar een iyengar yogales te gaan want ik ben voor mijn gevoel nog een beginner. Straks is iedereen veel leniger dan ik! Ik besluit me over mijn gêne heen te zetten. Ik ben toch wel heel erg nieuwsgierig!

Yogales in Seminyak

Ik heb al mijn moed verzameld en besluit contact te zoeken met Olop. Na Ubud, Canggu en Lembongan ben ik afgereisd naar Seminyak. Hoewel Ubud echt een mekka is voor yogaliefhebbers spraken de yogascholen me daar minder aan. Seminyak is niet de meest voor de hand liggende plek om yoga te beoefenen want het staat vooral bekend om zijn luxe resorts, high end shops en chique restaurant. Alleen Bali is zo’n unieke spirituele plek dat je overal wel yogascholen tegenkomt.

Ik heb voor Olop gekozen omdat ik heel graag de authentieke Balinese beleving wou en les wou krijgen van iemand die hier echt vandaan komt. In Ubud ben ik bij een paar scholen langs gegaan waar les werd gegeven door mensen uit bijvoorbeeld Amerika, Duitsland en Australië en dan denk ik, ja, daarvoor ben ik niet naar Bali afgereisd.

Hindoe-eiland

Zoals ik eerder al vertelde in mijn eerste blog over Ubud is Bali echt een hindoe-eiland en aangezien hindoeïsme en yoga hand in hand gaan, daarom ook een goede basis voor yoga-liefhebbers. Ik vind een paar webpagina’s met recensies over Olop Arpipi maar hij heeft zelf geen eigen website. Wel vind ik een telefoonnummer en e-mailadres. Ik heb een lokaal nummer – toch wel handig zo’n Balinese sim-kaart – en binnen een paar minuten weet ik precies wanneer de lessen gegeven worden. Gelukkig zit hier ook een middagtijdstip bij! Ik kan gelijk de volgende dag langskomen.

Iyengar yogales

Op maandag is het echt zo ver. Op internet las ik al dat zijn yogaschool, te herkennen aan het getal 7 op de deur,  een beetje verstopt zit. Nou dat valt mee. Ik neem een taxi, geef het adres door, en binnen 5 minuten ben ik er! Ik ben veel te vroeg…..wel een half uur. Zal ik nog een extra rondje lopen? Ik zie drie mannen zitten. Ok zal het hier gegeven worden? Ik informeer naar waar de yoga is en hoor dat ik nog verder moet lopen.

Ik volg een smal paadje door de jungle-achtige omgeving. Even later weer twee mannen. Hier dan? Maar nee. Ook hier is het nog niet…nog wat verder lopen dan. En dan weet ik eindelijk dat ik goed zit. Zo’ n 100 meter van de ingang vandaan kom ik plotseling terecht op de plek. Het lijkt wel een heuse mini-enclave. Het is een grote semi-open ruimte zoals je dat op Bali zo veel ziet gebouwd van bamboe en hout, omgeven door een groene tuin.

Mensen pakken kussens, riemen en nog meer props. Met behulp van touwen aan de muur oefenen ze hun downward dog.

Ik tref hier zo’n 10 a 20 mensen aan die aan het rekken en strekken zijn. Er wordt veel heen en weer gelopen en mensen pakken kussens, riemen en nog meer props. Ook zijn er touwen aan de muur, waardoor je makkelijker poses kan doen, waarop mensen hun downward dog oefenen. De sfeer is ontspannen en de meeste mensen lijken vooral in hun eigen wereld te zijn. We zitten hier natuurlijk ook niet in de kroeg. Ik weet nog niet zo goed wie de leraar is.

Al snel komt er iemand naar me toe. ‘You don’t have props yet? I will help you with that’. Bespeur ik hier een Hollands accent? ‘Hollands zeker?’ vraag ik, en ja hoor. Ik blijk te maken te hebben met Willem uit Almere. Hij is voor de tweede keer op rij speciaal naar Bali gekomen om de lessen bij Olop te kunnen volgen. Ook zit hij middenin een yoga-lerarenopleiding. ‘ De eerste keer?’ vraagt hij. Ik vertel maar dat ik een beginner ben om me alvast een beetje in te dekken.

Bij yoga gaat het niet om het zo perfect mogelijk uitvoeren van de poses

Help, lenige mensen

Ik voel me een beetje geïntimideerd door al die lenige mensen om me heen die precies lijken te weten wat ze doen maar ik heb ook ergens gehoord dat het bij yoga niet gaat om het zo perfect mogelijk kunnen uitvoeren van poses, maar vooral om hoe jij je hierbij voelt. Ik houd dit in mijn achterhoofd en ik heb dus al een buddy gevonden. Het publiek is gevarieerd. Ik hoor mensen Italiaans praten, Frans, en natuurlijk Engels: een internationaal gezelschap in elk geval. De gemiddelde leeftijd ligt ergens tussen de 30 a 40, met hier en daar een uitzondering.

Willem is ontzettend aardig en besloot dus spontaan om mij te helpen. Hij legt uit dat Iyengar-yoga vooral bekend staat om het werken met de vele props en zorgt ervoor dat ik precies de goede selectie van spullen heb.

Enkele dekens, een yogastrap (een riem klinkt zo eng), yogablokken en kussens. ‘Af en toe zijn er van die Japanse vrouwtjes die je hiermee helpen maar volgens mij zijn die er nu niet’, zegt Willem. Inmiddels heb ik ook de leraar gespot, die voorin de ruimte zit te mediteren. Nu Willem weet dat ik beginner ben is hij helemaal enthousiast geworden. ‘Kom we gaan de downward dog doen! Die ken je toch wel?’

Hij legt uit hoe de touwen aan de muur werken. Hier kun je heel makkelijk je benen in doen waardoor je gesteund worden tijdens het rekken van je lichaam. Ik heb lichte rugklachten dus ik kan jammergenoeg niet alles poses doen. ‘En dan doe je even zo….’ zegt Willem. ‘Ja, dat gaat even niet hoor’. Ik heb geleerd dat het goed is naar je eigen lichaam te luisteren als een pose niet lukt. Terug naar de les. Ik heb mijn props en inmiddels heeft Olop zich ook aan me voorgesteld. We gaan beginnen!

Chanten

We beginnen met een meditatie van ruim 10 minuten. En dan… ‘Ohm…..’ En dan volgt nog een lange mysterieuze tekst waarvan ik de woorden niet ken. Iedereen begint ineens te chanten. Dit is iets waar ik niet zo bekend mee ben en ik ken de tekst ook niet. Iedereen om me heen neuriet vrolijk mee en ik besluit dit moment te benutten door me nog meer op mijn lichaam te richten. Chanten vind ik nog altijd een beetje vreemd, en ik snap het nut er ook niet helemaal van. Maar ik ben open minded en en neem het wel serieus.

Als ik denk dat ik al behoorlijk veel strekt, helpt ze me nog verder in de pose.

We beginnen met de poses (asana’s) en de meesten komen mij bekend voor. Ik had een beetje buiten de groep al een jonge vrouw zien zitten. Ik vond het wel opvallend dat zij helemaal haar eigen plekje opzocht, en nu komt zij naar me toe om mij te helpen met mijn asana’s. Aaaaahhhh… ze hoort dus bij de les. Is dit dan het “Japanse vrouwtje” waar Willem het over had? Ze heeft in elk geval een Aziatisch uiterlijk. Als ik denk dat ik al behoorlijk ver strek, helpt ze mij net iets verder in de pose, zodat ik het nog beter voel. Ok, dus zo is deze beweging bedoeld. Ze blijft me helpen en wat ontzettend fijn is dit zeg!!!

Persoonlijke ondersteuning

Olop houdt goed het overzicht en als ik mijn handpalm naar boven heb gericht terwijl deze juist naar beneden moeten roept Olop af en toe ‘She is not doing the pose right, you have to help her!’ En dan komt “mijn assistent” weer. Wow, dit is precies wat ik wou. Ik had bijna een privé yoga-les geboekt maar zelfs op Bali zijn deze behoorlijk aan de prijs, en nu krijg ik precies de ondersteuning die ik zo graag wou.

Ik krijg veel persoonlijke aandacht en als we bij een nieuwe oefening andere props nodig hebben gaat ze deze zelf voor me halen! Zelf lopen kan ik echt nog wel, maar wel echt ontzettend lief bedoeld, en ik laat me lekker onderdompelen in deze fijne ervaring.

Iyengar yoga is… schouderstand doen

Op een gegeven moment gaan we over op een soort schouderstand. Tot mijn verbazing lukt deze pose, met een beetje hulp natuurlijk, maar toch. Ik zie mensen om me heen een beetje worstelen en moet dan wel een beetje gniffelen. Yes! Het lukt gewoon!

Ik ben zo ontzettend trots dat dit gelukt is. We doen verschillende houdingen en blijven hier ook voor langere tijd in. Dat is wel erg fijn aan deze vorm van yoga. We eindigen de les met weer een meditatie van zo’n 10 minuten. Ik neem afscheid van Willem en ga weer richting mijn hotel. Wat een bijzondere ervaring. En het is er nu toch uiteindelijk van gekomen. Ik heb iyengar yoga gedaan op Bali!